Korenmolen De Hoop te Sumar

Onze vaste klanten weten het al lang. Wij molenaars zijn zaterdags om 9.00 uur aanwezig, maar voor het kopen van meel kun je eigenlijk pas om 9.30 uur terecht. Tot die tijd bespreken wij “de toestand in de wereld” onder het genot van een kopje koffie.

Rinze de Vries uit Sumar was op de windstille 3^de december onze eerste klant. “De toestand in de wereld” was nog niet geheel de revue gepasseerd. Rinze klopte bescheiden op de deur van de molenaarsverblijf, opende deze en bood ons een cake van speltmeel aan. Hij was die morgen aan het bakken geslagen en dacht: “Ik maak er één extra voor de molenaars!” Een gedachte die wij als molenaars van harte aanbevelen. De nog warme cake liet zich in de loop van de ochtend heerlijk smaken. Niet alleen de molenaars waren enthousiast, maar ook onze AZC-gasten van vandaag.

Sinds enige tijd brengt het FNP raadslid Wijbe Postma uit Eastermar wekelijks een bezoek aan De Hoop, samen met steeds weer een ander groepje bewoners van het AZC in Burgum. Wijbe en molenaar Anne zijn dorpsgenoten en kennen elkaar ook van het Eastermarder koor Koardinaasje, dus een afspraak voor de periodieke bezoeken was snel gemaakt. Wijbe voelt zich heel erg betrokken bij het lot van deze mensen en heeft zich daarom als vrijwilliger aangemeld bij het AZC in Burgum. De uitstapjes zijn bedoeld om, zoals hij zelf zegt: “De druk dy’t hja -mei harren bern- fiele oer de ûnwissens fan har takomst troch driging fan útsetting en de bern dy’t dêrfan it slachtoffer wurde kinne, wat fermindere wurdt.”

Maar het is tevens voor hen een prachtige gelegenheid kennis te maken met een typisch Hollands “product”, de maalvaardige korenmolen De Hoop. Molenaar Jan Borst vertelt er graag over al moet dat geregeld met handen en voeten: “Het zijn ook zulke aardige mensen, vol belangstelling voor de oude techniek. De mannen geven er soms blijk van dat ze zo mee zouden willen gaan werken, ook in de werkplaats waar onderdelen van de molen worden vervaardigd. Onderling hebben ze dan hele (vermoedelijk technisch) discussies, in bijvoorbeeld het Farsi (Persisch). Dan haak ik dus compleet af. Opvallend is dat de (jonge) vrouwen het Nederlands behoorlijk kunnen volgen, soms zelfs ook prima spreken. Zij treden meestal op als tolk in het gezelschap”.

Inmiddels hebben Afghanen, Irakezen, Serviërs, Zambianen en Syriërs onze molen bezocht. We zijn benieuwd welke nationaliteiten we nog meer kunnen verwelkomen.  (NB. deze blog is een co-productie van Anne en Jan)

Je hebt hem vast wel eens ontmoet,
samen met zijn mantelzorger, soms zwart van het roet.
Wij molenaars weten: dat is onze oudste klant,
Die heeft met “De Hoop” een eeuwenoude band.

Ieder jaar brengt hij meerdere bezoeken aan de molen,
dat heeft een koekenbakker hem ooit eens aanbevolen.
Meestal komt hij incognito, maar nu gezeten op zijn paard,
met mantel, mijter, staf en een volle witte baard.

Verschillende pakjes meel komt hij in de molenwinkel halen,
van tarwe en rogge, die tussen onze molenstenen is gemalen,
om je schoen, laars of klomp en de zak mee te vullen,
en om dhz-bakkers van hun eigen baksels te laten smullen.

Mocht hij je dit jaar per ongeluk hebben overgeslagen,
Geen nood, ook jij bent bij ons welkom op alle zaterdagen.
Net als voor onze meest gewaardeerde en oudste vaste klant,
plaatsen we je aankopen zorgvuldig in onze laat-maar-zakken mand.

Vorige week stelde ik de vraag: “Zijn molenaars dol op vaste klanten?”

Het antwoord van onze molenaar Anne Oosterdijk liet niet op zich wachten: “Ja, we zijn er dol op. En deze vaste klanten zijn blijkbaar ook dol op ons!”

Gisteren, zaterdag 12 november, was het weer een drukte van belang op de maalzolder van De Hoop. Restaurant & Partycentrum De Pleats uit Burgum haalde speltmeel om hun assortiment gebak te kunnen bakken. Pannenkoekburcht Nienoord uit Leek vertrok met hun tweewekelijkse bestelling pannenkoekenmeel en de familie Andringa van de Zomerweg uit Burgum haalde pannenkoekenmeel die ze bij hun melktappunt verkopen. Daarnaast waren er natuurlijk nog de  vele andere vaste klanten die de weg naar onze molen wisten te vinden. Blijkbaar wordt het werk van de molenaars van De Hoop erg gewaardeerd, want de klantenkring breidt zich steeds verder uit en we hebben het er als vrijwillige molenaars maar druk mee. Maar we doen het graag!

Gisteren hebben we weer een mijlpaal behaald, namelijk net zo veel verkocht als geheel vorig jaar, terwijl we nog een aantal weken te gaan hebben voordat de oliebollen op tafel komen. ( tip: Met meel van De Hoop smaken ze nog lekkerder!) Daarvoor dank aan al onze klanten! Wij zijn dol op u en u blijkbaar ook op ons!

Zijn molenaars dol op vaste klanten? Rare vraag misschien, maar toch!

Er zijn vaste klanten die we kunnen missen als kiespijn. Ze komen hout halen! Denk maar eens aan de houtwormkever, het doodskloppertje en de bonte knaagkever. De keverlarven boren gangen in het hout, en kunnen daarmee houtconstructies en vloeren beschadigen of vernielen. De voorkeur van de larven gaat uit naar de zachtste delen in het hout,  meestal het spinthout. Of er levende larven aanwezig zijn is te zien aan het boormeel dat uit de gaatjes komt. Laatst zag onze technische beheerder en molenaar Meindert boormeel op een van de binten. Er is dus een ernstig vermoeden. Nader onderzoek volgt.

Andere vaste klanten zijn onze getolereerde wintergasten met migratieachtergrond. Ze komen beschutting “halen”.

Ook kevers, maar niet schadelijk voor onze houtconstructie en consumptiegoederen: het veelkleurig Aziatische lieveheersbeestje! Gisteren waren ze er ineens. Vanwege zijn roofzuchtig karakter is dit lieveheersbeestje een bedreiging voor ons inheemse insectenleven. Als er weinig bladluizen zijn, schakelt het dier over op larven van andere lieveheersbeestjes. Ook rupsen en vlindereitjes moeten het ontgelden. Ooit zijn ze in Nederland geïmporteerd als luizenbestrijder in de kassen, gastarbeiders dus. Volgens toentertijd uitgevoerd onderzoek, bleek dit beestje zich in Nederland buiten de kassen niet te kunnen voortplanten. Maar zoals zo vaak blijkt de praktijk weerbarstiger. Deze soort blijkt zich uitstekend te kunnen handhaven buiten de kassen. Afgelopen week waren er in heel Nederland verschillende meldingen van “wolken” lieveheersbeestjes, volgens radioprogramma Vroege Vogels. Eén wolkje heeft zich in onze molen gevestigd, in De Hoop de winter goed door te komen.

En dan zijn er nog onze echte vaste klanten. Die komen met grote regelmaat naar de maalzolder om hun meelvoorraad aan te vullen. We zijn er dol op!

Met dank aan Anne voor foto en nadere informatie over de Aziaat.

Oktober 2016, een trieste maand voor molenaars die iedere zaterdag de wieken en de maalkoppels willen laten draaien. Er is deze maand nog geen korrel tarwe gemalen wegens windgebrek, een uitzonderlijke situatie. Hoe zou dat vroeger zijn geweest, bij de beroepsmolenaars en hun gezin? Die er van moesten leven. Geen meel, geen inkomen, armoede troef! En kwaaie bakkers en hun klanten, lege ovens en geen vers brood op de plank.

Gelukkig kunnen wij zakken met gemalen tarwe en spelt en vele andere producten betrekken van de molen in Burdaard. Beroepsmolenaar Jan Tollenaar draait daar met wind- of motorkracht. De 25 kg zakken worden op een pallet op de begane grond in onze molen onder het luiwerk geplaatst, zodat we ze kunnen ophijsen naar de maalzolder. Er is echter één probleem: voor de aandrijving van het luiwerk heb je wind nodig!

Dat probleem hebben we deze maand noodgedwongen opgelost door het plaatsen van een elektrische takelinrichting op de steenzolder. Hiermee kunnen we garanderen dat we onze winkel kunnen bevoorraden. De tegenwoordige doe-het-zelf bakkers kunnen dus altijd bij ons terecht, wind of geen wind. Een geruststellende gedachte.

Als vrijwillig molenaar zit je niet te wachten op windstilte, zoals afgelopen zaterdag. Daarvoor heb je die molenaarsopleiding niet gevolgd. Geen wapperend wimpel naast de wipstok, geen zeilen op de wieken, geen zingende stenen, geen activiteit. Dat zou je denken, maar toch biedt zo’n windstilte dotten van kansen. De bonkelaar stond stil, de kap was nu veilig toegankelijk.

Gisteren was er dus een en al activiteit in de kap, niet door vreemde vogels maar door wind-arme molenaars die overtollige reuzel verwijderden, van het hals- en penlager, en van de neuten en de overring. Meer dan tien kilo oud vet is verwijderd, we hebben het niet gewogen, maar wel de trappen afgezeuld. Behalve de schoonmaak was er nu ook gelegenheid voor molenaar Jaap, zittend boven de ruim 4,75 m lange trap tussen steen- en kapzolder, om eindelijk het op de kapzolder zwervende, dus weinig gebruikte losse luik in te bedden tussen twee geleiders, waardoor we nu beschikken over een degelijk schuifluik.

Door het aanbrengen van die paar simpele balkjes is de veiligheid voor molenaars en bezoekers met vele procenten toegenomen, mits wij als molenaars ons aanwennen om het luik te sluiten wanneer we ons op de kapzolder begeven. En daar gaan we dus voor, liefst met een fluitende wind om de oren!