Damesbezoek in ijskoud mannenbolwerk

Het was gisteren (11-02-2017) bitter koud, een schrale NO wind woei over de stelling. In de molen was het niet veel beter, behalve in ons molenaarsverblijf, waar de straalkachel kilowatts verstookte. De gevoelstemperatuur ging daarbuiten richting volledige gevoelloosheid. Door de komst van twee dames ging die temperatuur gelukkig weer enigszins omhoog.

De eerste dame was Tanja Kombrink die een dagje stage kwam lopen voor haar opleiding tot vrijwillig molenaarster. Haar reguliere opleidingsmolen is korenmolen De Kaai te Sloten. Ze vindt haar molenstudie een hele leuke en kameraadschappelijke uitdaging, naast haar werk als moeder, echtgenote en welzijnswerkster. Daarnaast maakt ze haar eigen kleding(-lijn), van gebruikte katoenen molenzeilen wel te verstaan! Terwijl ze door ons door de molen wordt geleid om specifieke kenmerken te laten zien, leren wij ook van haar: “Kaai” is het Friese woord voor “sleutel”, wat een aardige verwijzing is naar de stadsnaam Sloten.

Voor de opleiding van het GVM is het verplicht om minstens 30 uur stage te lopen op andere molens in Nederland. Iedere molen is anders, bijvoorbeeld het kruisysteem, de constructie en bediening van de vang en een scala aan wieksystemen. En ook de functie van molens verschilt. Naast koren- en poldermolens bestaan er ook olie-, papier-, pel-, houtzaag- en mosterdmolens, om maar een paar voorbeelden te geven. Wilt u daar meer over weten, of over de opleiding tot vrijwillig molenaar(ster), kom op zaterdagochtend langs op “De Hoop”.

Dames zijn van harte welkom op de molen. Ook onder koude omstandigheden. Dat ervoer Nelie Sibma uit Garijp voor de tweede keer. Vandaag kwam ze op herhalingsbezoek, na ruim 35 jaar, met haar trouwalbum en boodschappenlijstje onder de arm.

Op 10 december 1981 trad zij in het huwelijk met haar Klaas Visser, en zij lieten die dag foto’s maken op onze molen.

Een prachtige dag met zon en sneeuw, zoals te zien op bijgaande foto.

 

 

Niemand van de nu aanwezige vrijwillige molenaars was in die tijd werkzaam op de molen.

Op de foto’s zagen we dat er na 1981 best wel veranderingen waren doorgevoerd in de molen. De maalbakken/meelpijpen onder de steenzolder hingen bijvoorbeeld op een andere plek, en het kruiwiel had een ander kleurtje.

 

Ondanks het feit dat de molen toch vlakbij Garijp staat, kwam een bezoek aan de molenwinkel er steeds maar niet van. Maar nu had ze pannenkoekenmeel nodig en tarwe. Geen volkoren of bloem, maar hele korrels. Niet om op te eten hoor, ze gaan in een katoenen zak/rol, vervolgens 2 minuten in de magnetron en dan als een kruik in m’n bed, of omgeslagen om m’n hals, heerlijk en lekker lang warm.

 

Nelie vond het heel bijzonder om te zien wat wij als vrijwillige molenaars allemaal uitspoken in de molen. Ze raadt het iedereen aan om eens te gaan kijken.

Sa leuk en sa tichtbij!