Je reed er met de auto bijna tegenaan, wanneer je het erf van de molen opreed, een zandstenen pelsteen vlak achter het toegangshek. Die steen lag er ineens, nadat ons erf vorig najaar “verhard” werd met een kunststoffen gras doorlatende roosterlaag. 
Men had hem blijkbaar uitgegraven en even terzijde geschoven. Waarschijnlijk met het idee dat zo’n steen wel bij de molen past, want ooit had deze molen pelstenen, hetgeen te zien is aan de huidige verlaagde maalzolder.
Maar met de gladheid van de laatste weken was de kans op een deuk niet meer denkbeeldig, vandaar deze aktie.
Harry en Sanne hebben zich over de steen ontfermd. Met een elektrische drilboor en veel geduld is hij in vele kleine en grotere stukken verdeeld.
